فواید آلوئه ورا برای مو
آلوئه ورا گیاهی است با برگهایی ضخیم و ژلی که داخل این برگ ها است. این گیاه در سراسر جهان پیدا می شود و خیلی از افراد خودشان آلوئه ورا را پرورش می دهند. ژل آلوئه ورا زمانی که روی پوست استفاده شود، خنک کننده و تسکین دهنده است. به همین دلیل است که از آن برای درمان سوختگی ها و زخم های پوستی استفاده می شود. آلوئه ورا قرن هاست که برای خواص شفا دهنده ای که دارد، مورد استفاده قرار می گیرد.
تسکین دهنده خارش پوست سر
درماتیت سبوره ای اصطلاح بالینی بیماری است که آن را به نام شوره سر می شناسیم. نشانه های آن خارش پوست سر و پوسته پوسته شدن زیر مو هاست که با ژل آلوئه ورا قابل درمان است. در مطالعه ای که در سال 1998 انجام شد، مشخص شد، آلوئه ورا التهاب پوست سر که منجر به ایجاد شوره می شود را بهبود می بخشد. اسیدهای چرب موجود در گیاه آلوئه ورا، خواص ضد التهابی دارند.
آلوئه ورا به طور موثر فولیکول های مو را پاکسازی کرده، لایه های اضافی (روغن) و باقی مانده سایر محصولات مو را تمیز می کند، ولی با وجود اثر پاکسازی کننده ای که دارد، صدمه ای به ریشه مو نمی زد. آلوئه ورا برخلاف سایر محصولات شیمیایی که برای موها موجود است، ملایم است و سلامت موهای شما را حفظ می کند. استفاد از آلوئه ورا یک راه عالی برای داشتن موهایی سالم تر، درخشان تر و نرم تر است.
آلوئه ورا حاوی ویتامین های C، A و E است. این سه ویتامین در عملکرد سلولی، رشد سلول های سالم و داشتن موهایی براق دخیل هستند. ویتامین B12 و فولیک اسید هم در ژل آلوئه ورا موجود می باشند که هر دو جلوی ریزش موها را می گیرند. آلوئه ورا یک محصول محبوب است که افراد وقتی در معرض آفتاب قرار می گیرند، از آن روی پوست خود استفاده می کنند، چون محتوای کلاژن بالایی می باشد و خواص خنک کننده دارد. ویتامین های موجود در آلوئه ورا می توانند آسیب های نور خورشید به موها را نیز ترمیم نمایند.
آلوئه ورا دارای توانایی باورنکردنی برای افزایش گردش خون در یک منطقه است. یکی از دلایل خواص درمانی منحصر به فرد آلوئه ورا همین است. وقتی از آلوئه ورا روی موها و پوست سرتان استفاده می کنید، جریان خون در پوست سرتان افزایش پیدا می کند. زمانی که پوست سرتان پاکسازی شده و موهایتان با آلوئه ورا تغذیه می شود، ممکن است شاهد کم شدن شکستگی موها و ریزش آن ها باشید. بسیاری از افراد ادعا می کنند که آلوئه ورا موجب رشد سریعتر مو می شود. ولی در حال حاضر شواهد بالینی کمی برای رد یا اثبات این ادعا وجود دارد.